Stephen King | Lato zepsucia: Pojętny uczeń

Jesień kocham za jej długie wieczory, zimę lubię, ponieważ mam wtedy urodziny, wiosna to zdecydowanie moja ulubiona pora roku, a lato to czas wakacji, słońca i słodkiego lenistwa na plaży. Tegoroczne lato to też koniec mojego czytelniczego projektu, w którym czytałam jedną opowieść z książki Stephena Kinga odpowiednią dla danej pory roku. Zaczęło się od „Jesieni niewinności”, potem była „Zimowa opowieść”, wiosna to opowieść na podstawie której powstał słynny film „Skazani na Shawshank”. Finał projektu przypada na „Lato zepsucia” i dziś o tym, czy te lato smakowało jak soczysta brzoskwinia czy zepsuty pomidor?

NIEMCY – RUGIA i HIDDENSEE. Podróżnik #1

„Podróżnik” to jak sama nazwa wskazuje – cykl o podróżach, tych małych i dużych. W końcu nastał ten wyczekany, upragniony przeze mnie urlop wakacyjny i jego pierwszą część spędziłam u naszych zachodnich sąsiadów. Celem wyprawy była północna część Niemiec, a dokładnie wyspa Rugia i wyspa Hiddensee. Co mnie zaskoczyło, a co mnie zażenowało? Zapraszam do relacji z wycieczki ;-)

Być kobietą, być kobietą...

Dzień dobry! Zawiało tu chłodem i głuchą ciszą. Szewc bez butów chodzi, a raczej bez książek, w moim przypadku. Minęły dwa miesiące, w których sporo się u mnie wydarzyło, a jednocześnie nie starczyło na wszystko czasu, przede wszystkim na czytanie. Zauważam jednak, że dzieląc się z Wami moimi spostrzeżeniami i opiniami, czytam, a nawet żyję bardziej świadomie. Jak już kiedyś pisałam, nieważna jest dla mnie liczba przeczytanych książek, ale ich jakość, nauka, którą z nich wyniosłam, przyjemność i radość, którą dostarczyła mi treść lektury. Czasem wystarczy, że książka zabije mi czas w pociągu, ale częściej szukam w niej spokoju, inspiracji, motywacji, mądrości lub sposobu na relaks i zapomnienie. Ostatnim moim punktem zainteresowania, tak typowo kobiecym… jest jednak moja cera (panowie, wybaczcie tym razem: ). I całkiem przypadkiem wpadła mi w ręce książka Charlotte Cho – Sekrety urody Koreanek, o której głośno zrobiło się już jakiś czas temu.

Spotkanie autorskie z Joanną Glogazą

Co prawda minął już tydzień, ale „nigdy nie jest za późno na zrobienie czegoś produktywnego”. To cytat z książki Joanny Glogazy „Slow life”. Jedno ze spotkań autorskich zorganizowanych w związku z publikacją książki, odbyło się 8 czerwca w warszawskich Złotych Tarasach, w księgarni autorskiej.

Więc dzisiaj znów o Glogazie, tak jakbym nie pisała o niej TU i TU J

Joanna Glogaza- "Slow life", czyli jak żyć, żeby nie zwariować

„Slow life to nie tylko życie we własnym tempie, to przede wszystkim życie w zgodzie ze sobą. Zwalniamy by zająć się tym, co dla nas ważne. Musimy  więc najpierw dowiedzieć się, czego tak naprawdę chcemy -  albo chociaż czego kategorycznie nie chcemy”.

Slow fashion. Modowa rewolucja

„Slow Fashion. Modowa rewolucja” to książka Joanny Glogazy, autorki bloga Styledigger. Co to właściwie jest slow fashion? Sensowna koncepcja postrzegania mody czy… kolejna moda na bycie „slow”?

Warszawskie Targi Książki 2016

Warszawskie Targi Książki to raj. Raj dla wszystkich moli książkowych, którzy w tym roku mieli okazję polecieć na Stadion Narodowy między 19-22 maja i zeżreć wszystko co im tylko wpadnie w oko. 

Angielski: naucz się raz, a dobrze. Efektywna nauka #1

FAKT nr 1. Uczysz się angielskiego od wielu lat, a kiedy obcokrajowiec zapyta się Ciebie, gdzie jest najbliższy sklep monopolowy – nie potrafisz udzielić mu odpowiedzi bez zastanawiania się jakiego czasu powinieneś użyć, jak odmienić czasownik i czy monopolowy to po prostu „shop”.

Diabeł ubiera się u Prady

Dziś trochę o modzie, życiu i Cruelli de mon. Wszystko to odziane w sygnowane ciuchy najlepszych projektantów na świecie. Bądźmy szczerzy, każdy lubi trampki w lato i swoje ukochane, choć wytarte jeansy, jednakże Diabeł…ubiera się u Prady… :)

Stephen King | Wiosna nadziei: Skazani na Shawshank

Wiosna to przepiękna pora roku. Po przygnębiającej jesieni i długich, zimowych wieczorach, słońce w końcu nieśmiało wychyla się zza chmur, drzewa i kwiaty znów się odradzają, a w każdym z nas budzi się nadzieja. We mnie rozbudził ją Andy Dufresne – człowiek, który z nadziei stworzył sobie najcenniejszą towarzyszkę życia.

Poliestrowe więzienie

„W kraju niewidzialnych kobiet”, to kolejna książka o tematyce arabskiej. Jako, że przeczytałam już ich kilkanaście, byłam ciekawa czy dowiem się czegoś nowego. Książka została zlecona nam do przeczytania przez wykładowcę…. ;) Po „Tysiącu wspaniałych słońc” nie miałam ochoty na ten sam temat, jednak zostałam niejako zmuszona, ale na koniec - pozytywnie zaskoczona.

Polacy nie gęsi, iż swój język mają

W rankingu najtrudniejszych języków na świecie, język polski plasuje się na pozycji "ekstremalnie trudny". 
Czy słusznie? Uważam, że tak. Opanowanie języka polskiego przez obcokrajowca może mu zająć nawet kilka lat. My, Polacy, dysponujemy znacznie większymi predyspozycjami do nauki języków obcych, niż inne narodowości. Oto krótki dowód: na 150 jednostek wymowy, tak zwanych fonemów, które rozumie ludzki mózg, język polski ma ich 76, podczas gdy język hiszpański, dla porównania, ma ich zaledwie 24. Pomimo tego, iż język polski jest naszym ojczystym językiem, to popełniamy wiele błędów w mowie codziennej, poprzez niepoprawne odmienianie czasowników i rzeczowników, przekręcanie frazeologizmów i wielu innych słów. I nie twierdzę, że jestem ekspertem od języka polskiego ;) Każdy z nas popełnia błędy, a osobą, która uczy jak ich NIE popełniać jest Paulina Mikuła, o której dziś będzie mowa.

Czarny Ląd. Kinga Choszcz znów w podróży

Kiedy przygniatają cię obowiązki, to jest tak jakby spadł na ciebie regał z książkami i leżysz sobie pod tym regałem, pod rękoma masz dziesiątki książek i jeszcze więcej pozycji „must have read”, a mimo to nie masz możliwości swobodnego oddania się lekturze. Bo ten regał cię przecież gniecie, grzbiet słownika frazeologicznego wbija ci się w plecy, i nawet „Fight club”, który również spadł i leży w kącie, nie daje ci siły na wyciągnięcie ręki i przeczytanie czegokolwiek. Trzeba najpierw wygrzebać się spod mebla, czytaj: obowiązków, żeby potem spokojnie rozłożyć się na łóżku i spokojnie poczytać. Ot tak, dla przyjemności. Nie myśląc o niczym więcej niż brązowe oczy Jona Snow’a ;-) Niestety ostatnio zdecydowanie brakuje mi tego czasu, ale gdzieś pomiędzy RobieniemMilionaRzeczy, przeczytałam kolejną książkę Kingi Choszcz.

Khaled Hosseini - Tysiąc wspaniałych słońc

Niektóre książki są jak Rosja. To po prostu stan umysłu. Taka też jest ta książka, która nigdy ze mnie nie wyjdzie.

Jedyna książka o stylu, której potrzebujesz

Garance Doré – francuska fotografka, ilustratorka, autorka znanego bloga o modzie oraz autorka książki „Love Style Life”. W ostatnich miesiącach na polskim rynku literackim nastąpił boom na książki blogerek o tematyce fashion&lifestyle. Swoją wiedzą i doświadczeniami modowymi podzieliła się m.in. Joanna Glogaza w „Slow fashion. Modowa rewolucja” czy też Katarzyna Tusk w „Elementarzu  stylu”. Przyszedł też czas na poranną kawę, chrupiącego croissanta i książkę Garance Doré. Ku dopełnieniu świetnej atmosfery polecam włączyć soundtrack z filmu „Amelia” i oddać się lekturze. Czyż może być bardziej elegancko i francusko...? ;-)

"Autobiografia" po singapursku

„Singapur czwarta rano” to kontynuacja książki, o której kiedyś pisałam, a mowa oczywiście o „Bezsenności w Tokio”. W Bezsenności w Tokio autorem, a zarazem bohaterem powieści był Marcin Bruczkowski, w społeczności japońskiej znany jako Gajdzin. W Singapur czwarta rano główną rolę gra natomiast Paweł Ostraszewski. Gra w dosłownym znaczeniu tego słowa, bowiem Paweł wali ile sił w rękach w blachy, tomy i kociołki. To znaczy, jest perkusistą, a przynajmniej stara się nim być.

Jak można się domyślić z imienia i nazwiska - Paweł jest Polakiem.  Zawitał w sinagpurskie granice w poszukiwaniu siebie lub swojego miejsca na Ziemi? Tak, chyba tak można to określić. Przez autochtonów postrzegany jest jako tzw. ang-mo, czyli cudzoziemiec, który przyjechał do Singapuru pracować. Jednak poza pracą, życie Pawła kręci się przede wszystkim wokół muzyki, bo „grunt to mieć gorące serce, chłodny umysł i grać ćwiartki!”.

Ósma część Harry'ego Pottera. Szok i niedowierzanie.

Tak, dobrze przeczytałeś. Świat doczeka się kontynuacji jednej z najbardziej legendarnych serii książkowych. No bo czy jest ktoś, kto nigdy nie słyszał o Harry'm Potterze? Niech pierwszy rzuci kamieniem!

Stephen King | Cztery pory roku: Zimowa opowieść

Choć za oknem śnieg już dawno stopniał, a przynajmniej u mnie – na nizinach, to zima kalendarzowa trwa nadal ;) Poza tym, nigdy nie wiadomo kiedy zima znów zaskoczy kierowców! 

„Cztery pory roku” Stephena Kinga, to taki mój mały, książkowy projekt, który zgodnie z tytułem książki, przewidziany jest na cztery pory roku. Pierwsza z powieści - Jesień Niewinności już za mną, więc przyszła pora na następną, sezonową część, a mianowicie na Zimową Opowieść. Herbata z imbirem była już zaparzona, kot słodko mruczał we śnie (no dobra, kota nie było, i na pewno nie mruczał tylko miauczał o jedzenie), kocyk przygotowany…idealne warunki do czytania zimowej opowieści… ;)

Witajcie na Dzikim Zachodzie

Wojciech Cejrowski – znany wszystkim dziennikarz prasowy, autor wielu publikacji i książek, prowadzący programów telewizyjnych m.in. „Boso przez świat”, na co dzień podróżnik, który sprzedał kiedyś lodówkę i ruszył w świat. Boso, oczywiście.

Żniwa zła: Cormoran Strike znów prowadzi śledztwo

Po fenomenalnej i kultowej już serii o przygodach Harrego Pottera,  J.K.Rowling postanowiła spróbować swoich sił w czymś innym niż powieści fantasy. Najpierw był to dramat obyczajowy pt. „Trafny wybór”, a następnie autorka wydała „Wołanie kukułki” ukrywając się pod pseudonimem  Robert Galbraith. Tym sposobem „Wołanie kukułki” stało się początkiem detektywistycznego cyklu, w którym główną rolę gra Cormoran Strike –  kiedyś żołnierz, dzisiaj – detektyw. Powieść o Cormoranie Strike’u odniosła wówczas literacki sukces, dlatego nie zdziwiliśmy się, kiedy na rynku pojawiła się jej druga część zatytułowana „Jedwabnik”. W końcu doczekaliśmy się również trzeciej  książki o detektywie Strike’u, więc rychło po publikacji, niczym narkoman na głodzie wpadłam do swojego dilera, który sprzedał mi moją działkę za cztery dychy. Czy „Żniwa zła” sprawiły, że miałam niezły odlot i za jakiś czas znów wrócę po towar? :-)

Francja elegancja. CHIC czy SHIT?

Lekcje Madame Chic to „opowieść o tym, jak z szarej myszki stałam się ikoną stylu”. Autorka książki - Jennifer Scott, urodziła się w słonecznej Kalifornii, ale na sześć miesięcy opuszcza Amerykę i wyjeżdża do Francji. Co ją tam spotkało i dlaczego pobyt ten sprawił, że jej podejście do życia zmieniło się diametralnie?

SLOW READING. Mniej, znaczy więcej

Wydaje mi się, że nieustannie dokądś się spieszymy, gdzieś pędzimy, ale nie zawsze wiemy, po co i czy w dobrym kierunku. Trudno jednak dzisiaj nie żyć w pośpiechu, zwłaszcza mając na co dzień masę rzeczy do zrobienia lub załatwienia. Żałuję, że nie mamy w sobie przycisków „Włącz/Wyłącz” albo magicznego zmieniacza czasu, jaki miała panna Granger w Harrym Potterze ;) Zazwyczaj jest tak, że na przyjemność czytania musimy sobie zasłużyć, zrobić najpierw to, co jest konieczne, aby móc spokojnie zasiąść w wygodnym fotelu i zagłębić się w lekturze. Tymczasem są też  tacy, którzy czytają wszędzie, ciągle, a zanim skończą i zapomną o jednej książce, już sięgają po następną. Bo przecież tyle ich czeka na regale, tyle trzeba przeczytać.  Tak dużo książek, a tak mało czasu! O zgrozo! No więc czytam jedna za drugą, bo MUSZĘ. Ledwo co przeczytałam pierwszą część serii, a tu autor dopisał dwie następne! Och, muszę to dopisać do swojej listy ‘must have read’. I tak dopisuję, czytam, dopisuję, a lista nie ma końca. 

Wsiąść do pociągu byle jakiego...

Ilekroć  spoglądałam na okładkę książki Pauli Hawkins, wyobrażałam sobie siebie jako ową „Dziewczynę z pociągu”. Tytuł powieści rozmazuje się niczym krajobraz oglądany przez okno pędzącego pociągu, a czarne tło przypomina mi ciemną noc, kiedy u schyłku dnia wracałam do domu. Ludzie preferują różne środki transportu, ale ze wszystkich możliwych, ja osobiście najbardziej lubię… pociągi ;-) Choć moje życie nie raz marnowało się na peronie w oczekiwaniu na pociąg choć bywa w nich tłoczno, duszno, za zimno lub za ciepło, choć czasem budziłam się nie na tej stacji, co potrzeba lub beztrosko zostawiałam w wagonach kolejne rzeczy – nadal uwielbiam podróże pociągiem. Mogę wyjąć sobie wtedy książkę i zagłębić się w lekturze, mogę posłuchać ulubionych kawałków muzycznych, a mogę po prostu wpatrywać się w obraz za oknem i myśleć o niebieskich migdałach... ;-)